تيرگي هست و چراغي مرده.

***

مي كنم، تنها، از جاده عبور

:دور ماندند ز من آدم ها

.سايه اي از سر ديوار گذشت،

غمي افروز مرا بر غم ها

.***

فكر تاريكي و اين ويران

يبي خبر آمد تا با دل من

قصه ها ساز كند پنهاني

.***

نيست رنگي كه بگويد با من

اندكي صبر، سحر نزديك است

.هر دم اين بانگ بر آرم از دل

:واي، اين شب چقدر تاريك است!

***

خنده اي كو كه به دل انگيزم؟

قطره اي كو كه به دريا ريزم؟صخره اي كو كه بدان آويزم؟

***

مثل اين است كه شب نمناك است.

ديگران را هم غم هست به دل،

غم من، ليك، غمي غمناك است.